In het oude China leefden de mensen in eenvoud en in harmonie met hun natuurlijke omgeving, daarom kwamen er weinig ziektes voor. Naarmate het leven van de mensen ingewikkelder werd, werden de ziektes ingewikkelder en ook de daarbij behorende behandelmethoden.
In de natuur is alles voortdurend in beweging: er zijn seizoenen, eb en vloed, dag en nacht. Er zit een ritme in deze bewegingen, waarbij er steeds twee polen zijn. In de Chinese traditie heten deze polen Yin en Yang. Ook mensen zijn voortdurend in beweging, steeds opzoek naar balans. Wanneer een van de twee polen gaat overheersen, raakt de balans verstoord en wordt het lichaam ziek.
De traditionele Chinese geneeswijze kijkt naar de mens als een geheel; de Chinese geneesheer probeert de oorzaak van de ziekte op te sporen en het evenwicht te herstellen. Om te kunnen bepalen waar de stagnatie plaatsvindt, stelt de Chinese geneesheer een diagnose, waarvoor hij de pols en de tong bestudeert. Op basis daarvan kiest hij een behandeling: acupunctuur of een behandeling met kruiden.
De Chinese geneeswijze kan goed toegepast worden in combinatie met de westerse. Het genezingsproces wordt dan versneld en de pijn verlicht. Bovendien stellen veel mensen prijs op een meer natuurlijke manier van genezen dan de westerse, waarbij allerlei kunstmatige stoffen worden toegediend, die vaak zwaar zijn en bijwerkingen kunnen hebben.
Een aantal klachten kan met de westerse geneeskunde moeilijk verholpen worden, omdat de oorzaak vaak onduidelijk is. Bijvoorbeeld Chronische vermoeidheid (ME) of gebrek aan energie. Binnen de traditionele Chinese geneeswijze is er meer aandacht voor de mens als geheel, en zijn behandelingen meer gericht op preventie en worden problemen in een vroeg stadium onderkend. Ook wanneer zich al klachten hebben voorgedaan, wordt een snel resultaat geboekt met de behandelmethode.